نقد صمیمانه سریال “جان سخت” – یه نگاه خودمونی
اول بگم که چرا کلی ذوق کردم:
وقتی شنیدم مصطفی تقی‌زاده داره یه سریال جدید می‌سازه با بازیگرایی مثل مهرداد صدیقیان و الناز حبیبی، واقعاً هیجان‌زده شدم. تقی‌زاده تو “حرفه‌ای” و “سال گربه” خوب عمل کرده بود، فکر کردم اینم می‌تونه جذاب باشه. فیلم‌نت هم که بعد از کلی سریال بی‌سرونصیب مثل “داریوش” و “قهوه پدری”، بالاخره یه کار درست و حسابی می‌خواد.
چیزایی که واقعاً دوس داشتم:
۱. تند و تیزی داستان:
از همون اول سریال یه نفس آدم رو می‌بره! نه حاشیه‌ای داره نه دیالوگ‌های کشدار. مثل بعضی سریال‌ها نیست که آدم موقع تماشاش خوابش می‌بره.
۲. صحنه‌های باحال کویری:
اون قسمت‌هایی که تو کویر فیلمبرداری شده واقعاً دیدنی بود. یه حس ماجراجویی به آدم می‌داد. صحنه‌های اتوبوس هم خیلی طبیعی و جذاب بودن.
۳. بازیگرای خفن:
- الناز حبیبی واقعاً درخشید. هم بازی خوبی داشت هم حضور پررنگی.
- مهرداد صدیقیان هم مثل همیشه خوب بود، هرچند نقشش یه ذره شبیه کارای قبلیش بود.
- بازیگرای قدیمی مثل فرهاد اصلانی و نسرین مقانلو هم که همیشه عالی‌ن.
۴. موسیقی و اکشن:
صحنه‌های اکشن واقعاً هیجان‌انگیز بودن. موسیقی متن هم حس و حال خوبی به سریال داده بود.
اما اینا اذیتم کردن:
۱. خیلی خشونت بی‌خودی:
بعضی صحنه‌ها واقعاً زیادی خشن بودن. انگار فقط می‌خوان هیجان ایجاد کنن بدون اینکه دلیلی داشته باشه. یه کم کمترش هم می‌شد.
۲. شخصیت‌های یک‌بعدی:
اکثر شخصیت‌ها خیلی ساده و قابل پیش‌بینی بودن. آدم تو ذهنش می‌گفت: “آها، این می‌خواد این کارو بکنه!” یه کم عمق‌ترش می‌کردن بهتر می‌شد.
۳. نگرانی از ادامه داستان:
تو قسمت‌های اول خوب بود، ولی می‌ترسم مثل خیلی سریال‌های دیگه، هرچی جلوتر می‌ره بی‌روح‌تر بشه. مخصوصاً اینکه ۱۹ قسمته!
۴. بعضی صحنه‌های غیرواقعی:
مثلاً اونجا که تو کویر آواز می‌خونن، یه ذره تصنعی به نظر می‌رسید. می‌شد طبیعی‌تر اجرا بشه.
حرف آخر: می‌بینیم یا نه؟
اگه دوست دارین یه سریال اکشن با بازیگرای خوب و ریتم تند ببینین، “جان سخت” گزینه بدی نیست. ولی اگه دنبال یه اثر خیلی عمیق با شخصیت‌پردازی عالی هستین، شاید کمی ناامید بشین
منابع: